Ronduit

Met de voeten in de klei

“Als adviseur interne communicatie houd ik me bezig met het communicatiever maken van de organisatie door mensen te verbinden en te betrekken. Grotendeels weet ik wat er speelt, maar wat leeft er nu in de onderwijspraktijk eigenlijk? En hoe kan ik dit meenemen in mijn eigen werk? Ik besloot om met de voeten in de klei te gaan staan.

Ingrid Wiendels, docent bij Creatieve Industrie, neemt me graag op sleeptouw. Ze geeft sinds twee jaar les bij de opleidingen Interieur Design en Human Technologie.

Vandaag is een terugkomdag van de vierdejaarsstudenten. Ze krijgen van Ingrid de opdracht een bedankje voor de leerbedrijven te ontwerpen. Gelijk gaan ze aan de slag. Ondertussen snelt Ingrid naar boven voor een les verkooptraining aan derdejaarsstudenten Interieur Design. Wat me gelijk opvalt, is de vele vragen die Ingrid stelt aan haar studenten. Ze zet ze echt aan het denken, maar geeft ze tegelijkertijd ook vertrouwen en is er als het nodig is.

Ingrid: “Ik vind het belangrijk dat ze zelf nadenken en iets maken waar ze wat aan hebben en niet omdat ik zeg dat dat onderdeel in het dossier moet.”

Na de les neemt ze weer even een kijkje in de werkplaats waar de ‘terugkomstudenten’ druk bezig zijn met het ontwerpen van hun bedankje: een BEDANKT-stempel. De eerste exemplaren rollen al uit de 3D-printer.

Collega Solange Voots komt langs om een BPV-bezoek te bespreken en daarna is het tijd voor een korte break in de personeelskamer. Een collega schuift aan om wat af te stemmen en dan nemen we weer een kijkje in de werkplaats. De stempel is klaar. Wat is Ingrid trots op haar studenten!

De middag staat in het teken van een les RIJk Onderwijs aan eerstejaarsstudenten van de opleiding Human Technologie. Ze zijn bezig met een onderzoek naar werkgerelateerde gezondheidsklachten om vervolgens een product te ontwerpen om de klacht te verminderen. Weer zet Ingrid de studenten aan het denken en voert ze overleg met de verschillende groepen om de voortgang te bespreken.

RIJk Onderwijs stimuleert het zoeken naar verbinding. Ik vond het een rijke ervaring en ga graag nog eens met de voeten in de klei staan.”

Door: Bastiaan Dragtstra

“Als puber werkte ik als afwasser in een restaurant. Een ideaal bijbaantje dat ik goed kon combineren met school. Voor deze rubriek nam ik een kijkje in de keuken van restaurant De Twee Zuilen in Arnhem, behorend bij Vakschool Wageningen.

Oostenrijkse specialiteiten

Ik heb afgesproken met André Gründmann, leermeester van Vakschool Wageningen . Ik tref het vandaag, want deze week zijn er studenten van Tourismusschulen Salzburg-Bad Hofgastein uit Oostenrijk op bezoek. Na een week vol excursies staat vandaag letterlijk het hoofdgerecht op het programma: een 4-gangenmenu voor 46 personen. Onder andere gasten van het Oostenrijkse Ministerie van Onderwijs schuiven aan tafel. De Nederlandse en Oostenrijkse studenten bereiden samen het menu en zorgen voor de bediening.

Proeverij

André is allesbehalve Gordon Ramsay. Hij is de rust zelve en met duidelijke instructies stuurt hij zijn studenten aan. Tijdens mijn rondleiding ontgaat hem niets. Terwijl de studenten druk bezig zijn met de voorbereidingen, laat hij mij alles proeven: zalmtartaar, pompoensoep en vanille-ijs met rozemarijn uit eigen tuin. Uiteraard zeg ik nergens nee tegen!

Oostenrijk versus Nederland

De eerste gasten betreden het restaurant. De Oostenrijkse studenten wimpelen elke hulp van de Nederlandse studenten af. Die hebben zo hun bedenkingen bij hun werkwijze. André vertelt dat je nu het verschil duidelijk ziet. Op Vakschool Wageningen zijn de studenten verantwoordelijk voor de keuken en koken ze in een echt restaurant, terwijl de Oostenrijkse studenten voor zichzelf koken en gerechten leren na te maken.

Treintje!

De bediening wordt ongeduldig. Het uitserveren door de Oostenrijkers gaat te langzaam. André grijpt in. Hij stuurt zijn eigen studenten de keuken in. Zo ontstaat er een ‘treintje’ en komt er een systeem in het opmaken en uitserveren. Uiteindelijk gaat alles mee. De studenten ontvangen een daverend applaus van de gasten. Iedereen gaat met elkaar op de foto. Ondertussen stapelt de afwas zich op in de keuken. Wie doet de afwas, jongens? ...jongens?”