Ronduit

(wh)Y

Onderwijs: het zit al generaties in mijn familie. Mijn grootvader was meestertimmerman en uiteindelijk directeur bij de toenmalige LTS. Pa werkte veelal in het speciaal onderwijs en specialiseerde zich later in autisten. En nu ikzelf, begonnen als docent dierverzorging en nu teameider pedagogisch werk. Voorbestemd? Ik denk het niet, maar wel een logisch gevolg.

Thuis ging het altijd over onderwijs en nog steeds gaat het over dat onderwerp. Veelal over inhoudelijke onderwerpen maar ook over pedagogische en didactische zaken. Als vader en zoon kan dat soms leiden tot verhitte woordenwisselingen. Onze manier van elkaar scherp houden. Altijd met als onderwerp: hoe creëren we het beste leerklimaat voor de student?

Hoe gaat dat tussen de generaties in onze teams? Hebben we daar verhitte discussies en praten we over inhoudelijke zaken met als doel het optimale leerklimaat? Rijn IJssel kent verhoudingsgewijs veel oudere docenten met enorm veel kennis en ervaring. Dan is de uitwisseling van kennis tussen jong en oud(ere) van wezenlijk belang. Anders loopt de kennis straks op de pensioengerechtigde leeftijd de deur uit.

Als we de kennis van toen combineren met de kennis van nu zou dat een gouden greep zijn!

Daarnaast is er nog een groep kennisdragers in huis: de student. Als we ons openstellen voor de kennis en vaardigheden die onze studenten al bezitten en die willen integreren in onze lessen, zou dat een tweede gouden greep zijn. Ja, ze komen om een vak te leren, (we hebben dus genoeg te bieden) maar leren op een andere manier dan wij dat van oudsher gewend zijn om in te onderwijzen. Ons daar voor openstellen, is voor velen wellicht lastig maar noodzakelijk om de aansluiting met deze mooie groep te houden!

(wh)Y? because we need each other, thats (wh)Y.

Mark Meijering

“(wh)y? Because we need

each other, thats (wh)Y”