Ronduit

In een klaslokaal zitten Marianne Rooijmans, BPV coördinator Vakschool Wageningen, Nanda den Hertog, docent Uiterlijke Verzorging en Sümeyye Kandemir, student Junior Accountmanager aan bijeengeschoven tafels. De eerste twee hebben buitenlandervaring als begeleider, de laatstgenoemde als stagiair.

Wereldse inzichten

Marianne: “Bij de niveau 4-opleidingen van Vakschool Wageningen gaat zo’n 30 tot 40% van de studenten op buitenlandstage. Studenten leren meer dan er vanuit het kwalificatiedossier van hen verwacht wordt. Ze leren zelfstandig te zijn en zichzelf te redden als de omstandigheden afwijken van thuis. Hieronder vallen ook de arbeidsomstandigheden; bedrijven in Oostenrijk, België en Duitsland kennen bijvoorbeeld meer hiërarchie. Er wordt in korte tijd een stuk zelfredzaamheid bijgebracht, dat nooit bereikt had kunnen worden als ze in Nederland gebleven waren. Ze begrijpen hoe de wereld werkt. Als op een eiland de boot met groenten en fruit niet aanlegt, dan zijn er geen sla en bananen. Soms worden ze geconfronteerd met armoede en zien ze hoe gezinnen van een salaris moeten rondkomen dat gelijk ligt aan dat van hun stagevergoeding.”

“Ze leren zelfstandig te zijn en zichzelf te redden

als de omstandigheden afwijken van thuis.”

Vakinhoudelijkheid versus persoonlijke ontwikkeling

Er is veel focus op persoonlijke vooruitgang. Gaat dit ten koste van de vakinhoudelijke ontwikkeling? Marianne: “Dat geldt niet voor onze stages, waar studenten juist alle kerntaken volbrengen en de enorme sprongen in persoonlijke ontwikkeling een extra zijn. Nanda vult aan: “Bij Uiterlijke Verzorging organiseren we voor sommige van onze opleidingen oriënterende buitenlandstages van vier weken. Deze zijn niet plaatsvervangend, maar aanvullend aan de stages in Nederland. Sommige stagiaires mogen alleen meekijken en oefenen behandelingen op elkaar, anderen mogen technieken op klanten oefenen. Op persoonlijke ontwikkeling zijn de resultaten altijd enorm. Ze moeten overleven in een groepje, zelfs als het niet klikt.”

Het oogpunt van een stagiair

Sümeyye liep stage in Turkije bij een hotel dat onderdeel is van een franchiseformule: “Ik ben opgegroeid met de Turkse taal en cultuur en wilde weten of ik het er in mijn eentje kon redden. Ik wilde uit mijn comfortzone komen. Daarnaast was ik nieuwsgierig naar het land van mijn ouders. Het verliep prima. Ik kan niet stellen dat ik iets extra’s geleerd heb, dat ik meeneem naar mijn toekomstige werkomgeving. Bij een franchisehotel gaan de zaken vrijwel hetzelfde overal ter wereld. Mijn omgeving vond dat ik was veranderd bij terugkomst, maar ik kan niet omschrijven waarin die verandering zat.”

Zijn de motivaties van studenten als Sümeyye niet te persoonlijk? En moet een opleiding voorzien in de wens van studenten om hun nieuwsgierigheid naar de wereld te stillen? Sümeyye krijgt bijval van Nanda: “Ik zie het niet als een taak, maar als een service van school. Geen van de buitenlandstagiaires vond dat zij net zo goed in Nederland had kunnen blijven. Het effect op het gebied van zelfredzaamheid, collegialiteit, begrip en persoonlijke groei is niet exact meetbaar omdat het individueel bepaald is, maar het is er in grote mate. Daarvan heeft de arbeidsmarkt profijt.”

Verkapte vorm van vakantie

Is het geen verkapte vorm van vakantie, die in stand gehouden wordt door alle enthousiaste betrokkenen? Marianne: “Het is ontzettend hard werken in de horeca. Stagiaires maken lange dagen, soms zes dagen per week. Ze moeten hun plaats nog veroveren, waardoor ze soms harder werken dan de lokale bevolking.” Nanda besluit: “De studiereis van Uiterlijke Verzorging naar Spanje leek vooraf alleen maar leuk, maar kwam neer op werken en een volle agenda. Wel wordt een werkdag afgesloten op het terras. Het is leerzaam voor studenten én docenten. Alle bevindingen van de studiereis zijn vastgelegd in een verslag, met als mooiste uitkomst dat de buitenlandse beroepsopleidingen interesse hebben in uitwisselingsprogramma’s. Daarnaast bekijkt de opleiding Haarverzorging of de internationale stage kan dienen om beroepstaken voor te bereiden en eventueel af te sluiten.”

“Ze moeten hun plaats nog veroveren, waardoor

ze soms harder werken dan de lokale bevolking.”

Na een gesprek van een uur is er geen kritische noot gekraakt. Deze ervaringsdeskundigen zijn puur enthousiast over de internationalisering van het onderwijs en dragen zelf stenen bij. Mooier kan eigenlijk niet.