Ronduit

Een medewerker van Rijn IJssel Studentzaken vertelt een bijzonder verhaal uit de praktijk

Door: Monique Samsen

De wereld over met bibberende knieën

“Eigenlijk... als ik heel eerlijk ben, dan wil ik mijn stage graag in het buitenland doen.” Ze was de laatste afspraak die ik die dag had en op weg hierheen was er een najaarsstorm over haar heen getrokken. Ze zat met druipend kapsel en snotterneus voor het eerst bij mij, de psycholoog. En ze had haar rugzak van afwezige vader, onzeker zelfbeeld en gepest van basis- tot middelbare school zojuist op mijn tafel geleegd.

Het is een standaardvraag die ik stel in een eerste gesprek; naast alle dingen die niet goed gaan, wil ik altijd graag weten wanneer studenten zich wél lekker voelen. Het is belangrijk om je te blijven focussen op de dingen in het leven die er voor jou toe doen. Je leeft dit leven maar één keer en het is helemaal van jou. Wat zou jij dus willen doen?

Een buitenlandstage dus, in een metropool die haar carrière na Rijn IJssel echt een flinke boost kan geven, de kant op waar zij heen wil. En direct volgden er een duizendtal ‘ja maar’ en net zoveel ‘ik kan niet’ die tegelijk met de druppels van haar kleren en de tranen van onmacht op mijn spreekkamertapijt vielen.

De tijd daarna zijn we samen gaan kijken hoe ze het stemmetje in zich kan leren herkennen: al die negatieve gedachten en gevoelens die haar zo tegen konden houden die dingen te doen die ze eigenlijk zo graag wilde doen. Tegelijkertijd leerde ze hoe ze daar vervolgens anders mee om kon gaan. Ze leerde haar angst omhelzen, zodat hij haar niet langer kon slaan. Ze leerde dat haar onzekerheid met haar mee zou reizen, maar dat zij zelf kon beslissen wat ze met de adviezen van haar angst zou doen.

Een paar maanden later ging ze, met bibberende knietjes. Ik kreeg een mailtje van overzee waarin stond wat ze allemaal had meegemaakt, dat ze echt helemaal haar onzekere zelf was en dat ze een fantastische tijd had. Die komt er wel...