Ronduit Rijn IJssel is het digitale personeelsmagazine van Rijn IJssel. Per editie staat een thema centraal. Met dit thema als uitgangspunt informeert Ronduit medewerkers over ontwikkelingen, projecten en activiteiten bij Rijn IJssel. Ronduit verschijnt vier keer per schooljaar. Heb jij een goed idee, interessant onderwerp of leuke activiteit? Laat het ons weten via ronduit@rijnijssel.nl.
OESH!!
Ooit gedacht aan een APK-keuring voor lichaam en geest? Een check-up? Of je mind weer resetten? Het is een van de adviezen van Roelof Hulshof (62), Guus van der Vlugt (63) en Adjan Heeren (65). Binnenkort zeggen zij hun collega’s vaarwel en gaan met pensioen. Een terugblik met de drie heren op hun lange CIOS Arnhem carrière. Van de lol van lesgeven en het belang van een seniorenbeleid tot het vinden van geluk. Én zingen in jezelf!
Van specialist naar generalist
Meer dan dertig jaar geven Roelof, Guus en Adjan les op CIOS Arnhem en hun voorlopers: Roelof als docent Nederlands, Guus als specialist badminton en Adjan als specialist basketbal. Begonnen Guus en Adjan in de jaren tachtig als echte specialisten, tegenwoordig geven zij en andere CIOS-docenten veel meer vakken. Alleskunners.
Van specialist naar generalist.
“We gooiden onszelf in het diepe.”
Competentiegericht onderwijs
Deze verandering hing samen met de invoering van het competentiegericht onderwijs (cgo) in 2005: de belangrijkste onderwijsvernieuwing voor Roelof in positieve zin. “Mijn vak Nederlands stelde vóór 2005 weinig voor in het mbo, telde niet echt mee en daardoor stond ik ook een beetje buiten het team”, licht hij toe. “Met cgo veranderde dit. In plaats van een team van dertig man bouwden we met een klein team samen cgo. We gooiden onszelf in het diepe: ik ging loopbaanbegeleiding en zelfs sportlessen geven.”
“Voorheen hadden we ook best wel een eilandjescultuur”, vult Guus aan. “Met cgo gingen we als collega’s meer samen en gestructureerder werken.”
CIOS-studenten: nog steeds energiek
Zijn studenten in die dertig jaar nu veranderd? Adjan:
“Nee, CIOS’ers vind ik nog steeds energieke en enthousiaste mensen. Het blijven zestien- en zeventienjarigen, een leuke leeftijdsgroep waar ik graag mee omga. Alleen wij worden ouder!”
Weet waar je naartoe wilt
Maar daarmee wordt de afstand met de student groter. Tenminste, dit dacht Roelof in eerste instantie. “Ik had moeite om mee te gaan met de belevingswereld van de studenten. En de belangstelling van studenten is natuurlijk ook wel anders dan dertig jaar terug: ze zitten meer binnen op de computer, op social media en hebben meer concentratieproblemen, maar dat is de maatschappij nu.
Die is ook anders.”
“Hoe oud je ook bent: je vindt aansluiting bij de doelgroep.”
De oplossing vinden in jezelf
Dankzij een aantal coachingsgesprekken ontdekte Roelof dat de afstand met de student niet groter werd door het groeiende leeftijdsverschil. “Het had te maken met mijn eigen kijk op dingen. Als je ontspannen voor de klas staat en vrolijk bent, vind je, hoe oud je ook bent, aansluiting bij de doelgroep. Dat ik me realiseerde dat de oplossing van het probleem in mezelf zat, was heel belangrijk. Ik kan dan ook iedereen aanraden regelmatig je mind te resetten door bijvoorbeeld gesprekken te voeren over wie je bent, wat je wilt en waar je naartoe wilt.” Roelof wilde meer dan alleen Nederlands geven en ging vanaf 2005 ook ICT-lessen geven en zette de elektronische leeromgeving (N@Tschool) voor CIOS op.
Taakdifferentiatie
Kortom: ga regelmatig het gesprek aan met jezelf en met je leidinggevende om met plezier te blijven werken tot aan je pensioen luidt de raad van de heren. Een gesprek over bijvoorbeeld welke taken je nog graag doet en waar je moeite mee hebt als je ouder wordt. “Ik ben voor taakdifferentiatie”, merkt Roelof in dit kader op. “De een wil het liefst tot aan zijn pensioen vooral lesgeven, de ander wil juist minder voor de klas staan. Dat is voor iedereen anders. Daar zou rekening mee moeten worden gehouden.”
Hartinfarct
Adjan beaamt dit. Hij werkt door tot aan zijn pensioen: dan is hij 65 jaar en negen maanden en daarmee op dit moment de oudste medewerker van Rijn IJssel. Hij staat nog steeds het liefst voor de klas. “Ik wilde op een gegeven moment wel minder praktijklessen geven. Toen ben ik het vak rekenen gaan doen en met plezier!” Dit was toen hij weer terugkwam van zijn hartinfarct dat hij op zestigjarige leeftijd kreeg. “Geestelijk heb ik daarvan een behoorlijke tik gehad, want ik bewoog en lette op mijn voeding. Ik denk nog steeds dat ik een hartinfarct kreeg door stress.” Achteraf, zegt hij, had hij geen nieuwe taken moeten aannemen dit schooljaar, zijn laatste jaar. Het gaf te veel werkdruk. “Nu is dan ook het moment gekomen om met pensioen te gaan en daarmee een andere inhoud aan mijn leven te geven: ik ben nog steeds gedreven, maar vanwege mijn gezondheid is het noodzakelijk dat ik meer rust neem.”
Oud coacht jong
Guus heeft in overleg met zijn teamleider de laatste twee jaar het aantal lessen afgebouwd. “Want hoe dan ook: lesgeven wordt steeds zwaarder naarmate je ouder wordt. Als ik ‘s avonds thuiskom, heb ik toch minder energie dan in mijn jonge jaren”, licht hij toe. “Maar ik zie nog steeds de lol van het lesgeven in, hoor. En ik heb plezier met mijn collega’s: bij CIOS is er een leuke sfeer.” In het kader van een seniorenbeleid ziet hij een rol weggelegd voor oudere collega’s als coach. Zij kunnen hun expertise doorgeven. “Wij hebben veel ervaring en helpen onze jonge collega’s graag.”
Op pelgrimstocht
Guus en Roelof gaan vóór hun 65ste met pensioen. Een bewuste keuze. De sabbatical van vier maanden die Roelof vorig jaar nam, speelt daarbij een rol. Vier maanden fietste hij 9000 kilometer door Europa: de route Santiago de Compostela en via Nice en Praag weer naar huis. Roelof: “Toen heb ik ervaren wat geluk is en totale ontspanning. Dat wil ik nog een keer meemaken, nu ik nog gezond van lijf en leden ben, fysiek en psychisch!”
Mooi vanwege de eentonigheid
Ook voor Guus is zijn goede lichamelijke en geestelijke gezondheid een reden om eerder te stoppen met werken. “En ik ben aangetrokken door het fietsen van Roelof. Zelf heb ik toen ik vijftig was, ook gefietst: 4200 kilometer in Amerika: zo mooi vanwege de eentonigheid. Ik ging zelfs in mezelf zingen!” Hij heeft geen vastomlijnd plan van wat hij straks gaat doen. “Ik heb een rij boeken, fiets graag, speel piano ik zie wel!”
“Het enige wat vaststaat, is dat ik Boschlogie ga volgen.”
Supporter van PSV
Adjan weet ook niet precies wat hij gaat doen, maar één ding weet hij wel zeker. “Ik ben geen man voor een caravan! Het enige wat vaststaat, is dat ik Boschlogie ga doen: een cursus over de cultuurhistorie van ’s Hertogenbosch”, zegt de inwoner van Den Bosch. “En ik denk dat ik supporter van PSV word.” Missen gaat hij vooral de sfeer van CIOS. “Ik ben echt wel blij dat ik hier heb mogen werken.”
LEES VERDER
DE LEGACY VAN DRIE KANJERS
WIJ GAAN MET PENSIOEN
6