Ronduit

Samen met Carin Naus startte ze vervolgens CLEO op. CLEO moest helpen bevorderen dat het binnen Rijn IJssel als normaal gezien werd dat je eens in de vijf tot zeven jaar werkt aan je loopbaan. “Ik heb ongelofelijk veel interessante en geïnspireerde collega’s mogen ontmoeten. Collega’s die het allemaal wel kunnen, maar in meer of mindere mate klem zaten. Ik heb veel bewondering waartoe alle generaties in staat zijn, wanneer ze de focus op hun eigen loopbaan leggen.”

“Neem jezelf serieus, neem je loopbaan serieus, blijf studeren en leren.”

Blijf kritisch

“De rol van leraar is in de afgelopen veertig jaar steeds complexer geworden. Leraren moeten steeds meer weten, kunnen, kennen en herkennen. Zaken die op de lerarenopleiding niet zijn aangeleerd. Daarnaast is de problematiek rondom de generatie studenten van nu, niet te vergelijken met die uit mijn beginjaren.” Daarom doet ze een beroep op alle medewerkers om hun denkkracht te blijven gebruiken. “Blijf kritisch. Blijf vragen wie dat zegt, waar dat staat, wat hebben onze studenten er aan en wat levert het ons als medewerker op, wordt de inhoud beter? Neem jezelf serieus, neem je loopbaan serieus, blijf studeren en leren. Zonder leren is men de verdorring nabij.”

“Gelijke kansen creëren en geven aan alle generaties studenten.”

Horizontaal vreemdgaan

Toen de fusie in 1996 beklonken was, richtte Ine de Cursisten Service, nu Studentzaken op. “Gelukkig zit Studentzaken inmiddels in de genen van Rijn IJssel en is het een ongekend succes, ook bij de huidige generatie studenten. Dat gaat tot op de dag van vandaag heel goed! Ik heb bij de start een beleidsplan geschreven, waarin staat dat horizontaal vreemdgaan normaal moet zijn binnen Rijn IJssel: onderwijs heeft een maatschappelijke opdracht waarbij er gelijke kansen gecreëerd en gegeven moeten worden aan alle generaties studenten. Expertise van de studieloopbaanbegeleider als extra ondersteuning van de student is hierbij essentieel.”

Meest trots op Steunfonds Rijn IJssel

Het meest trots in haar hele onderwijscarrière is Ine op Steunfonds Rijn IJssel dat ze in 1999 oprichtte. Te vaak had ze gezien dat het ontbreken van financiële middelen de reden was om niet te gaan studeren. Schandalig vond ze. “Daar moest Rijn IJssel iets voor kunnen betekenen. Ik heb in alle krochten van de school gezocht naar potjes geld en heb ze gevonden!”

Start van CLEO

In 2005 kreeg Ine de behoefte zich verder te ontwikkelen en opnieuw een vak te leren. Ine studeerde voor loopbaanadviseur/coach. Door haar veelzijdige loopbaan in het onderwijs paste deze rol haar als een jas.

Uitgangspunt: de individuele student

Toen de school in 1991 fuseerde tot Sonsbeek College, richtte Ine de opleiding Oriëntatie en Schakelen op: een eenjarige opleiding aan de Veluwestraat waarbij veel aandacht was voor de uitval, door intensieve studieloopbaanbegeleiding. Wat hier goed ging? We namen altijd de individuele student als uitgangspunt en wisten overal een mouw aan te passen.”

Schaalvergroting: voor- én nadelen

In 1993 startte de fusiegolf: van 505 mbo-scholen naar 74 roc’s, AOC’s en vakscholen. Drie colleges in Arnhem, het vormingsonderwijs, het in-serviceonderwijs en Vakschool Wageningen werden samen één roc. Door voorbeelden van dergelijke fusies in Engeland zag Ine de voordelen van één centrale dienst voor studenten.

Warme overdracht

Door de grote omvang kon zo’n dienst bijvoorbeeld psychologen en orthopedagogen aan zich binden. Studenten die binnen het roc van opleiding wisselden, hoefden dan geen jaar meer te verliezen doordat er een ‘warme overdracht’ werd geregeld.

Anonimiteit

Dat het werk door deze schaalvergroting hier ook bureaucratischer en anoniemer van werd, heeft Ine onderschat. “Je loopt niet meer zo snel naar de personeelsmedewerker om even iets te vragen: uitwassen van een roc waarbij de medewerker steeds anoniemer is geworden. Alles wordt in protocollen, regels en standaarden vastgelegd.”

“Als je vroeg wie mee wil doen, stak een enkeling zijn vinger op”

Door: Albert Jan Aartsen

“Je kon nog van een dubbeltje een kwartje worden.”

Onderwijs: een middel om vooruit te komen

“Toen ik in 1976 als tekenlerares begon in het vormingswerk hadden we alleen een stencilapparaat. Wat er goed ging in die tijd was de emancipatie. Je kon nog van een dubbeltje een kwartje worden. Onderwijs werd gezien als middel om vooruit te komen. De leerplichtwet was uitgebreid, wat betekende dat werkende jongeren nu twee dagen in de week naar school moesten. Geld speelde geen rol wat maakte dat er zich allerlei initiatieven in de school ontpopten. Een bijzondere tijd.”

“We gaven geïntegreerd onderwijs:

eigenlijk het RIJk Onderwijs van nu.”

Geïntegreerd onderwijs

Vervolgens ging Ine werken op een nog te ontwikkelen Middenschool. “Wat goed ging in die tijd was dat de beroepskeuze niet zo snel gemaakt hoefde te worden. De heterogene basisscholen werden met drie jaar verlengd. Het was de tijd van onderwijsvernieuwing. We hadden projecten van vijf weken met de meest uiteenlopende thema’s variërend van de Middeleeuwen tot seksualiteit. We gaven naast de reguliere vakken, geïntegreerd onderwijs. Eigenlijk het RIJk Onderwijs van nu.”